Dyrektywa plastikowa

Na pierwszy rzut oka

Strategia UE w zakresie tworzyw sztucznych , zapoczątkowana przez Komisję Europejską w 2018 r., ma na celu zmianę sposobu projektowania, produkcji, użytkowania i recyklingu produktów z tworzyw sztucznych.

Jeśli chodzi o opakowania z tworzyw sztucznych, strategia UE przewiduje, że do 2030 r. wszystkie opakowania z tworzyw sztucznych powinny nadawać się do ponownego użycia lub recyklingu w opłacalny sposób, co zostało rozszerzone na wszystkie materiały opakowaniowe wraz z przyjęciem Europejskiego Zielonego Ładu i nowej gospodarki o obiegu zamkniętym Plan działania.

Dyrektywa w sprawie ograniczenia wpływu niektórych wyrobów z tworzyw sztucznych na środowisko ( ang. Single-Use Plastics Directive ) została przyjęta w 2019 roku i jest jednym z elementów Strategii UE w dziedzinie tworzyw sztucznych.

Opakowania z tworzyw sztucznych i dyrektywa w sprawie tworzyw sztucznych jednorazowego użytku

Celem dyrektywy w sprawie tworzyw sztucznych jednorazowego użytku (SUP) jest zapobieganie i ograniczanie wpływu niektórych produktów z tworzyw sztucznych na środowisko oraz promowanie przejścia na gospodarkę o obiegu zamkniętym. W szczególności dyrektywa ma na celu rozwiązanie problemu zaśmiecania mórz i odpadów z tworzyw sztucznych za pomocą zharmonizowanych ram prawnych w całej UE.  

Wprowadza szereg różnych środków dotyczących produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych, które obejmują ograniczenia rynkowe, redukcje zużycia, wymogi dotyczące oznakowania, obowiązkową zawartość materiałów pochodzących z recyklingu oraz selektywną zbiórkę i koszty sprzątania śmieci. Niektóre z tych środków mają zastosowanie do opakowań jednorazowych z tworzyw sztucznych, takich jak niektóre rodzaje pojemników na żywność i napoje.  

EUROPEN w pełni popiera nadrzędne cele dyrektywy SUP, polegające na podejmowaniu odważnych działań przeciwko plastikowym odpadom i odpadom morskim, a także podnoszeniu świadomości wśród obywateli UE. Jednocześnie ważne jest zapewnienie zharmonizowanej, spójnej i proporcjonalnej transpozycji dyrektywy na poziomie krajowym, tak aby cel środowiskowy mógł zostać osiągnięty w najbardziej efektywny sposób, przy jednoczesnym zapewnieniu, że środki przyjęte w jednym państwie członkowskim nie wprowadzają bariery w swobodnym przepływie opakowań i towarów pakowanych w całej UE.